رفیق خوب

رفیق اهل دل و یار محرمی دارم بساط باده و عیش فراهمی دارم   کنار جو، چمن شسته را نمی خواهم  که جوی اشکی و مژگان پُر نَمی دارم   گذشتم از سر عالم، کسی چه می داند که من به گوشهء خلوت، چه عالمی دارم   تو دل نداری و غم هم نداری اما من خوشم از این که دلی دارم و غمی دارم   چو حلقه بازوی من، تنگ، گِرد پیکر توست  حسود جان بسپارد که خاتمی دارم   به سربلندیِ خود واقفم، ز پستی نیست  به پشت خویش اگر چون فلک خمی دارم   ز سیل کینهء دشمن چه غم خورم سیمین؟ که همچو کوهم و بنیان محکمی دارم سیمین بهبهانی رفیق خوب...ادامه مطلب

بچه ها صبحتان بخیر ، سلام !درس امروز ، فعل مجهول است فعل مجهول چیست می دانید ؟نسبت فعل ما به مفعول است ... "در دهانم زبان چو آویزی در تهیگاه زنگ ، می لغزید . صوت ناسازام آنچنان که مگر شیشه بر روی سنگ می لغزید . ساعتی داد آن سخن دادم حق گقتار را ادا کردم تا ز اعجاز خود شوم آگاه ژاله را زان میان صدا کردم :" ژاله از درس من چه فهمیدی ؟"پاسخ من سکوت بود سکوت ..." د جواب بده ! کجا بودی ؟رفته بودی به عالم هپروت ؟..."خنده دختران و غرش من ریخت بر فرق ژاله ، چون باران لیک او بود غرق حیرت خویش غافل از اوستاد و از یاران . خشمگین ، انتقام جو ، گفتم :" بچه ها گوش ژاله سنگین است !"دختری طعنه زد که :" نه خانم !درس در گوش ژاله یاسین است "باز هم خنده ها و همهمه ها تند و پیگیر می رسید به گوش زیر آتشفشان دیده من ژاله آرام بود و سرد و خموش .رفته تا عمق چشم حیرانم ، آن دو میخ نگاه خیره او موج زن ، در دو چشم بی گنهش رازی از روزگار تیره او آنچه در آن نگاه می خواندم قصه غصه بود و حرمان بود ناله ای کرد و در سخن آمد با صدایی که سخت لرزان بود :" فعل مجهول ، فعل آن پدری است که دلم را ز درد پر خون کرد خواهرم را به رفیق خوب...ادامه مطلب

سیمین خلیلی معروف به سیمین بـِهْبَهانی(زادهٔ ۲۸ تیر ۱۳۰۶ تهران- درگذشت ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ تهران)، نویسنده و غزل‌سرای معاصر ایرانی و از بنیان‌گذاران کانون نویسندگان ایرانبود. سیمین بهبهانی در طول زندگی‌اش بیش از ۶۰۰ غزل سرود که در ۲۰ کتاب منتشر شده‌اند. شعرهای سیمین بهبهانی موضوعاتی هم‌چون عشق به وطن، زلزله، انقلاب، جنگ، فقر، تن‌فروشی، آزادی بیان و حقوق برابر برای زنان را در بر می‌گیرند.او به خاطر سرودن غزلفارسی در وزن‌های بی‌سابقه به «نیمایغزل» معروف است. رفیق خوب...ادامه مطلب

دود می خیزد ز خلوتگاه منکس خبر کی یابد از ویرانه ام ؟با درون سوخته دارم سخنکی به پایان می رسد افسانه ام ؟ دست از دامان شب برداشتمتا بیاویزم بهگیسوی سحرخویش را از ساحل افکندم در آبلیک از ژرفای دریای بی خبربر تن دیوارها طرح شکستکس دگر رنگی در این سامان ندیدچشم می دوزد خیال روز و شباز درون دل به تصویر امید تا بدین منزل پا نهادم پای را از درای کاروان بگسسته ام گر چه می سوزم ازاین آتش به جانلیک بر این سوختن دل بسته امتیرگی پا می کشد از بام ها صبح می خندد به راه شهرمن دود می خیزد هنوز از خلوتمبا درون سوخته دارم سخن "سهراب سپهری " رفیق خوب...ادامه مطلب

دلم گرفته ، ای دوست! هوای گریه با منگر از قفس گریزم کجا روم ، کجا من؟ کجا روم که راهی به گلشنی ندارمکه دیده بر گشودم به کنج تنگنا من نه بسته ام به کس دل نه بسته کس به من دلچو تخته پاره بر موج رها رها رها من ز من هر آن که او دور چو دل به سینه نزدیکبه من هر ان که نزدیک از او جدا جدا من نه چشم دل به سویی نه باده در سبوییکه تر کنم گلویی به یاد آشنا من زبودنم چه افزود ؟ نبودنم چه کاهد؟که گوید به پاسخ که زنده ام چرا من ستاره ها نهفتم در آسمان ابریدلم گرفته ، ای دوست هوای گریه با من   سیمین بهبهان رفیق خوب...ادامه مطلب

رفیق خوب...

تا دریا.....

روز و شب کوتاه تر از لحظه پی در پی گذشت

جمعه رفت و شنبه آمد, هفته رفت و ماه گذشت

فصل بعد از فصل طی شد, سال بعد از سال رفت

عمر من چون باد از دنبال رفت

~

آنچه اینک مانده جز بیداد,

                           جز اندوه,

                           جز تشویش نیست

جمع گرم و صحبت یاران مهراندیش نیست

_!

گوییا, دیگر جهان هم بر مدار خویش نیست!....

~

یک تسلا هست و بس

رود بی آرام را تا کام دریای عدم

یک دوگامی بیش نیست.

رفیق خوب...